سلام برادر شهادت سعادت مي خواد كه فكر نمي كنم اين حقير لياقتشو داشته باشم برادر مصطفي اگه حوصله داري اين چند سطر رو به شما هديه ميكنم و توقع دارم خوب بخونيش...شهادت انواع گوناگون دارد.گاهي شهيدانِ خطِ دوست حتي يک خال هم بر نمي دارند.گاه شهادت يعني به شهادت نرسيدن.گاه شهادت يک نوع زندگاني فجيع است.من الان شهيداني را مي شناسم که صبح تا شب دنبال يک ليوان خنجر مي دوند و هرگز به فيض نور نمي رسند.من شهيداني را مي شناسم که شمشيرها از گردنهاي افراخته آنان مي گريزند.شهيداني را مي شناسم که به دنبال يک گلوله احتمالي تمام کربلاي پنج را زير و رو کردند. من شهيداني را مي شناسم که طناب دار از ديدار آنان مي لرزد.مرداني که مرگ براي آنان تا کمر خم مي شود.من شهيداني را مي شناسم که هشتاد سال در خون خود غلتيدند و هلال احمر شهادت، شربتي را به گلوي شوقشان نريخت.من شهيداني را مي شناسم که روزي صد بار به شمشيرها تنه مي زنند. بلکه جنگِ مشيّت ، مغلوب شود و کسي قناري قلبشان را از قفسه سينه بربايد.مرداني بر اين خاک مي روند که مرگ ، حيفش مي آيد يکباره ماهيِ جانِ آنان را از حوضِ تن، بگيرد.جانهايي در اين تن ساکنند که مرگ دوست دارد آنان را تويِ تُنگِ بلوري بيندازد و به همه نشان بدهد.نبض انسان در دست مرگست.اولياي خدا براي نوبت مرگ خود پارتي بازي مي کنند.«موتوا قبل أن تموتوا» يعني اينکه مرگ خود را با پارتي بازيِ رياضت، جلو بيندازيد.شهادت يعني مرگ پارتي بازي شده.اگر به منشي مرگ چشمک نزني، اگر براي کلفتِ حقيقت، پشتِ ابروي معرفت نازک نکني، اگر نوبتِ قلبت را به دلهاي سوخته تعارف نکني، اگر به پرستارانِ سياهپوشِ عشق لبخند نزني، تاريخ مرگت را جلو نمي اندازند.شهادت، کارت ورود ميهمانان اختصاصي به تالار وحدت وجودست...