وسطِ کوچه نشستم تا برات
بمیرم یا که بشم لِه زیرِ پات
همه میگن آبیِ چشای تو
من میگم تا نداره رنگِ چشات
اینقده نگو میتونه دِ آخه
کی میتونه مِثِ من بشه فدات
جون میدم جون می گیرم پشتِ سرت
با صدای دلنشینِ خنده هات
روتو کن اینوری تا که بخوره
وسطِ فرقِ سرم دردو بلات
نگارش در تاریخ یکشنبه 91 مهر 2 توسط سید عباس ذبیح الحسین
| نظر