شروعِ حرکتِ تو که ضرورتِ حرکت از آن مایه می گیرد از لحظه ای است که می فهمی از همه ی چیزهایی که با آنها مانوس هستی بزرگتری .
بزرگتری ، چون آنها به تو ختم شده اند . تو میوه ی این درختی و هیچ وقت به ریشه و خاک و سنگ برگشت نخواهی کرد .
...
نیاز ، قدر ، ساختِ ما ضرورتِ حرکت را به وجود می آورند و ضرورتِ این حرکت حتی از تنفسِ ما بیشتر است .
چون با مرگمان ادامه داریم و در مرگمان تولد را یافته ایم که ...
نگارش در تاریخ دوشنبه 91 شهریور 20 توسط سید عباس ذبیح الحسین
| نظر