ضرورت صیام و قیام در ماه شعبان     

در روایت ماه شعبان آمده است که منادی نبی اکرم(ص) به دستور حضرت در مدینه ندا می‌داد: این ماه، ماه من است؛ من را به روزه این ماه کمک کنید. امیرالمومنین(ع) فرمودند: از وقتی این ندا را شنیدم روزه این ماه را ترک نکردم. در حقیقت، حضرت می‌خواهند شفاعت کنند و روزه، یکی از رشته های شفاعت ایشان است؛ باطن صوم، ولایت و شفاعت نبی اکرم(ص) است؛ صوم به تنهایی خاصیتی ندارد، جز این که انسان را به شفاعت حضرت نائل کند. ماه نبی اکرم(ص)، ماهی است که رحمت و رضوان در آن منتشر است. در این ماه، می‌توان به مقام رحمت و رضوان رسید. این رحمت، رحمت رحیمیه یا همان مقام رضوان است؛ مقامی که از آثار رحمت رحیمیه خدای متعال است. به این ترتیب، راه رسیدن به مقام رضوان که فوق همه درجات بهشت است، به برکت نبی اکرم(ص) باز می‌شود. به نظر می‌آید که صیام و قیام نبی اکرم(ص) برای قرب و شفاعت بوده است. هر کس بخواهد به شفاعت حضرت برسد باید همان صیام و قیام را داشته باشد. با عبادت نبی اکرم(ص) درهای رضوان گشوده می‌شود: «بکم یسلک الی الرضوان» به واسطه نبی اکرم(ص)، مقام رضوان پائین آمده و قابل دسترس شده است. حضرت در روایتی توضیح می‌دهند که این درخت طوبی شاخ و برگ های خود را فرود می‌آورد تا مردم به آن متمسک شوند؛ منظور از این امر، در واقع همان شفاعت نبی اکرم(ص) است.

ماه شعبان رو به پایان است و ماه رمضان پیش روست و دست خالی رسیدن به این ماه جز سر افکندگی و ندامت چیزی دیگر به همراه ندارد پس وقت را مغتنم بشمارید و عزم را جزم کنید و این چند روز باقی مانده از شعبان المعظم ، خود را مشمول شفاعتِ سرور کائنات ، اشرف مخلوقات نبی مکرم اسلام صلی الله و علیه وآله وسلم کنید .

وقت تنگ است و راه طولانی ...