خداوندا ! تو مرا تندرست آفریدى و از خُردی ، پروردى و به قدر کفایت روزى دادى. خدایا! من در کتاب منزل تو این مژده را که به بندگان خود داده اى یافتم فرمودى «یا عبادى الذین- اه» اى بندگان من که بر خویشتن ستم کردید از بخشایش خدا ناامید نباشید که خداوند همه ى گناهان را مى آمرزد. و پیش از این اعمالى را مرتکب شدم که تو مى دانى و به از من مى دانى، پس واى از رسوائى آن اعمال من که نامه تو یکى یکى برشمرده است. و اگر از چند جا امید عفو از تو نداشتم، که همه را شامل است، دست از نجات مى شستم، و اگر کسى مى توانست از پروردگار خود بگریزد من سزاوارترین مردم بودم به گریختن از تو، هیچ چیز در آسمان و زمین بر تو پنهان نیست بلکه همه چیز را تو حاضر مى آورى و به بهترین جزا پاداش مى دهى و شماره ى آن را نیکو مى دانى. خدایا! اگر من فرار کنم تو جوینده ى منى و اگر بگریزم مرا دریابى، اینک خود پیش تو به فروتنى خوار و زبون ایستاده ام، اگر مرا عذاب کنى سزاوارم، و مقتضاى عدل تو اى پروردگار همین است و اگر درگذرى دیرى است که عفو تو شامل حال من بوده است، و مرا خلعت عافیت پوشانیده اى. پس خداوندا! سئوال مى کنم به نامهائى که در گنج پنهان خود اندوخته اى و به آن روشنى تو که در پس پرده ها پوشیده است بر این جان فکار ببخشائى و بر این استخوان پوسیده رحمت آرى، چون تاب گرمى آفتاب تو را ندارد چگونه تحمل گرمى آتش دوزخ کند؟ توانائى شنیدن بانگ رعد ندارد، چگونه خبر خشم تو را بشنود؟ پس اى خدا! بر من رحم کن که من بیقدر و ناچیزم، و عذاب من ذره ى بر ملک تو نیفزاید و اگر هم بیفزاید، هر چند فزونى ملک تو را دوست دارم، اما از تو مى خواهم از این افزایش درگذرى، لکن اى خداى من! پادشاهى تو بزرگتر از آن و ملک تو استوارتر از آنست که طاعت مطیعان بر آن بیفزاید یا معصیت گناهکاران از آن بکاهد. پس بر من رحم کن اى مهربانترین مهربانان، و از من درگذر یا ذاالجلال و الاکرام و توبه ى مرا بپذیر که توئى بسیار پذیرنده ى توبه و مهربان
امروز هم بازارت گرم است
چقدر جیگر!!!
می خواهی همه را به سیخ بکشی ؟
من هوسِ دل کرده ام
اما نه سرخ
کمی آبدار
مهمانم می کنی ؟
دامنت را تکان بده
تا چشمان رسیده ی من
به زمین بیافتد ...
بگذار تا من هم
اندکی زیر درختی ها را درک کنم ...!
چشمانت را ببند تا چاییِ من خوب دم بکشد
حالا اگر خواستی
پلکی بزن ، برای من خسته تر
یک جفت چشم قهوه ای تر بریز
شاید من هم خوابم گرفت ...
